मी निर्भया

नमस्कार मी निर्भया ,
हो मी तिच निर्भया जी उडण्याचे स्वप्न घेऊन घरा बाहेर पडले होते..
बेटी बचावो, बेटी पढ़ावो म्हणणाऱ्या या जमान्यात स्वतःला सुरक्षित समझत गेले होते…
पण लक्ष माझ पंखावर असतानाच गिळु पाहणाऱ्या सापांची नजर मात्र माझ्या शरिरावर होती…
मज तो दिवस ही पाहावा लागेल शेवटी कल्पनाच कधी केली नव्हती ….

अन घाव घातला नियतीने कि त्या नराधामांच्या विळख्यात मी अडकून गेले…
शरिरावरती वार इतके झाले कि विरोध करण्यास मी असमर्थ राहिले…

निर्वस्त्र देह माझा असा कोलमोडुन पडला होता ,
रक्तच्या थारोळ्यात अफाट जखमांनी जडला होता….

मी कींचाळत राहिले , मदतीसाठी ओरडत राहिले
पण माझी हाक ऐकण्यासाठी तिथे कानच नव्हते….
उठून पळून जाण्याची तयारीही केली
पण पळण्यासाठी पायाखाली रानच नव्हते…

असमर्थपने मी मग माझ्या अब्रुवर होणारे ते सगळे घाव
झेलत गेले…
असह्य वेदनांचे डोंगर ओल्या डोळ्यांनी पेलत गेले….

माणसात असलेले ते अमानवी नराधम जाणू माझ्या जीवावर उठले होते
तोडन्यास लचके शरिराचे माझ्या सारेच राक्षस जूटले होते….

अर्धमेल्या अवस्थेत मी जिवाची भीक मागत राहिले ,
मला सोडा मला जाऊ द्या हात जोडून सांगत राहिले…..

त्यांच्या त्या क्रूर नजरा अन निरदयीपणा जणू माझ्या जगन्याच्या सगळ्याच आशा मोडत होता….
मानवी देह माझा सहन तरी किती करणार आता माझा श्वास हि माझी साथ सोडत होता…..

सगळी क्रुरता पुरून उरल्यानंतर माझा राहिलेला कींचितसा जीव घेण्यासाठी माझा गळा घोटून टाकला
ते नराधम इथंही थांबले नाहीत तर देह माझा उघड्यावरच पेटून टाकला…..

माणुस म्हणून गर्दीतून दानवांच्या आज मि निघून गेले…..
होते जरी कठीण मरणे , काही रंग आयुष्याचे मीही बघून गेले..
संपवले असेल नियतीने जरी , मज आणखी जगायचे होते….
बाजूस सारून पाणी डोळ्यातले मजही हसून बघायचे होते……
पण दुर्देव एवढच कि मी एक स्त्री म्हणून जन्माला आले , आणि या समाजची नेहमीच गुलाम म्हणून राहिले…
किती दिवस आता हे असंच घडत राहणार ,
आणखी किती अश्या निर्भया नराधमांच्या हाती अडकून मरत राहणार…
कुठेतरी हे सगळं आता मुळातुनच संपायला हवं ,
पुरुषांसम स्त्रियांचेही स्वतंत्र आपण जपायलाच हवं…

🎧 कविता ऐकण्यासाठी इथे क्लिक करा: मी निर्भया

✍ कवी: सोहम पांडूरंग वानखेडे
🎙 कवितेचा आवाज: प्रगती जकाते