देश सुंदर, स्वच्छ दिसतो,
पण त्या सौंदर्यामागे एक हात असतो,
रापलेला, भेगांनी भरलेला, दुर्गंधीने माखलेला— तोच हात रोज शहराला नवा साज चढवतो.
कचऱ्याच्या या साम्राज्याचा खरा राजा कोण?
“कचरावाला” ही आमची ओळख, पण सूत्रधार कोण?
सोन्याच्या वाटा नाहीत, पण कचऱ्यातच उद्याची शिदोरी शोधतोय
माझा देश चंद्रावर पोहोचतोय
तरी इथला सफाई कामगार आजही गटारीत जीव गमावतोय.
इथं वास फुलांचा नाही, दुर्गंधीचा दरवळतो,
पोटापाण्यासाठी कचऱ्याच्या ढिगाऱ्याशी आम्ही नातं जोडतो.
कुणासाठी नुसता कचरा असतो तो, तर कुणासाठी उद्याची कमाई,
मिळेल का कचऱ्यातच गहाळ झालेल्या जीवांची भरपाई?
इथंच भूक, इथंच झोप, इथंच उजाडतो दिवस नवा,
“कचरावाला” म्हणताना तुम्ही आमचाही आदर ठेवायला हवा.
हात धुतले तरी ओळख धुतली जात नाही,
वस्त्र बदलले तरी अंगाचा वास जात नाही.
या ढिगाऱ्याखाली दडल्यात हजारो कथा,
कधी समजून घ्यावीशी वाटलीय का आमची व्यथा?
स्वच्छतेचा जल्लोष साजरा होतो,
पण त्याचा खरा नायक विसरला जातो.
या कचऱ्याच्या साम्राज्यातल्या अनामिक राजाला कधी माणुसकीचा हात मिळणार का?
रापलेला, दुर्गंधीने माखलेला, भेगांनी भरलेल्या या हातांची कथा, तुम्ही ऐकणार का?
कविता ऐकण्यासाठी इथे क्लिक करा: कचऱ्याच्या साम्राज्यातील अनामिक राजा
कवयित्री: प्रगती जकाते
कवितेचा आवाज: प्रगती जकाते
🎧 कविता ऐकण्यासाठी इथे क्लिक करा:
कचऱ्याच्या साम्राज्यातील अनामिक राजा